برای بیشتر غواص ها تنها به غواصی رفتن معنی ندارد، برای آن ها غواصی یعنی یک ورزش جمعی و نصف لطف این ورزش همین تجربه مشترک بین چند نفراست! اتفاقات زیادی می تواند بیافتد، وقتی غواص از همراهش جدا می شود. اتفاقاتی که می تواند به راحتی جلوگیری شود اما به حادثه ای مرگبار تبدیل می شود.
از طرف دیگر، برای بعضی ها، ریسک انتخاب همراه غواصی بدون شناخت از قبل، از ریسک غواصی تنها بیشتراست! بعضی های دیگر روی غواصی یا عکاسی شان خیلی تمرکز می کنند و توجه ای به همراهشان ندارند!
زن و شوهر غواص، مایکل و فلیشیا برگ، به غواصی تنها اعتقاد دارند و آن را به غواص های دیگر آموزش می دهند. آنها معتقدند، عکاس ها در واقع تنها غواصی می کنند با وجودی که همراه دارند. یادگیری مستقل بودن، هدف کلاس آموزشی آنهاست. وقتی شما غواص مستقلی باشید، همراه بهتری برای دیگران خواهید بود. اما شرط این کار، داشتن حداقل صد غواصی ثبت شده است. هیچ غواص تازه کاری نباید تنها غواصی کند.
غواص دیگری می گوید: غواصی انفرادی مناسب هر کسی نیست! چرا باید تنها غواصی کرد؟ آیا همه لطف غواصی هما ن تجربه های مشترکی نیست که با هم داریم؟ عجایب زیر آب را با انگشت به یکدیگر نشان دادن و یادآوری آن تجربه ها بعد از پایان غواصی؟
و غواص فنی تری معتقد است: اگر تجهیزات لازم را داشته باشید، می توانید تنها غواصی کنید. او این کار را تجربه کرده اما هنوز ترجیح می دهد تا با همراه غواصی کند.
غواص فیلم بردار، فرزیر نیونز، که برنده جایزه امی است، هر دو طرف قضیه را در نظر می گیرد. معتقد است که همه غواص ها باید آموزش ببینند که مستقل باشند تا به تنهایی بتوانند به سطح آب برگردند اما هیچ غواص تازه کاری نباید تنها غواصی کند.
در آخر، غواصی یک ورزش اجتماعی است و داشتن همراه لذت بخش تر و امن تر است! از طرف دیگر، غواصی انفرادی هم هدف هایی دارد و طرفدارانی! زمان هایی پیش می آید که هیچ کمکی وجود ندارد و بهتر است که غواص برای نجات خودش به تنهایی کاملا آماده باشد. اما غواصی انفرادی باید با آموزش، آمادگی و تجهیزات همراه باشد.
